เห็นด้วยกับอาจารย์ครับ

พระภิกษุ 2 รูป เคยเป็นเพื่อนเล่นถูกใจสมัยบวชเณรอยู่ที่วัดสามวิหาร ออกบิณฑบาตมาเจอกันข้างกำแพงเมืองกรุงศรีอยุธยาจึงหยุดยืนสนทนากันอย่างถูกคอ มีชายจีนสูงอายุเดินผ่านมาแล้วหยุดอยู่ตาจับจ้องอยู่ตรงหน้าภิกษุ 2 รูป แล้วหัวเราะเสียงดังก่อนจะเดินจากไป พระภิกษุทั้งสองสงสัยจึงถามว่า เหตุใดโยมจึงขบขัน ชายจีนสูงอายุตอบว่าเพราะพระคุณเจ้าทั้งสองมีลักษณะสง่างามกว่าคนทั่วไป และขอทำนายว่าท่านทั้งสองจักได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ในภายหน้า จึงเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นที่ได้เห็นกษัตริย์ 2 องค์มายืนคู่กัน พระภิกษุที่ว่ารูปหนึ่งคือพระภิกษุสินแห่งวัดโกษาวาส (วัดเชิงท่า) ต่อมาคือสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ส่วนอีกรูปหนึ่งคือพระภิกษุทองด้วงแห่งวัดมหาทะลาย ต่อมาคือสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก รัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ที่น่าสนใจคือหากพระยาตากสินยอมตายอยู่ในกรุงศรีอยุธยาหรือยอมแพ้พม่าทุกอย่างก็จบกัน แต่การที่ตัดสินใจส่งครอบครัวไปให้ทองด้วงเพื่อนรักช่วยดูแล แล้วรวบรวมคนที่มีอุดมการณ์เดียวกันประมาณ 500 คน แหกด่านพม่าที่ค่ายวัดพิชัย โดนทหารพม่าไล่ตามฆ่าถึง 4 ครั้ง แต่ก็เอาตัวรอดมาได้ จนกลับมากู้กรุงศรีอยุธยาได้สำเร็จ เป็นตัวอย่างที่ดี เพราะหากท่านคิดว่าเป็นฟ้าลิขิตและถอดใจตั้งแต่แรกก็ไม่รู้ว่าจะมีประเทศไทยในปัจจุบันหรือเปล่า 

พฤษกผกาษรอีกกุญชรอันปลดปลง

โททนต์แสน่งคงสำคัญหมายในกายมี

นรชาติวางวายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์

สถิตอยู่แต่ชั่วดีประดับไว้ในโลกา

----------

อีกอันขำขำจ้า

-------------

ฟ้าลิขิต ขีดเขี่ย ให้เห้เดิน

เห้ก็เดินตามทางที่วางไว้

เห้กับเห้เจอกัน ก็บรรลัย

เห้หนึ่งตายเห้หนึ่งอยู่ คู่ฟ้าดิน

.............อิอิอิ.............

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆจากอาจารย์ครับ (นานๆมาที่ แต่มาแล้วได้ใจทุกที)

น้าเดชฟื้นความหลังที่ เชียงใหม่ สมัยยังละอ่อน

เยี่ยมเลยครับคุณ พัฒนเดช อาสาสรรพกิจ ขอบคุณมากๆๆครับ

ผมเชื่อว่า  ชีวิตเราฟ้าลิขิตไว้แล้ว  แต่ไม่ได้หมายความว่าเราต้องยอมทำตามที่ฟ้าลิขิต  เรายังสามารถปรับแต่งแก้ไขทำให้ดีขึ้นหรือเลวลงตามกรรมที่เราได้กระทำด้วย  ฟ้าลิขิตเปรียบเหมือนเงินทุนของแต่ละคน  ใครที่เอาเงินทุนมาทำให้เกิดกำไรได้  ก็เท่ากับฝืนชะตาชีวิตไปสู่เส้นทางดี  ใครที่เอาเงินทุนไปแทงบอลกินเหล้าเมายา  ก็เท่ากับว่าปล่อยให้ชีวิตตกต่ำเกินกว่าที่ฟ้าได้ลิขิตเอาไว้  ดังนั้นแม้ว่าฟ้าจะลิขิตชีวิตเราไว้แล้ว  แต่เราก็ยังสามารถสู้และปรุงแต่งชีวิตเราให้ดีขึ้นได้   อย่าปล่อยให้ชีวิตเราไหลล่องไปตามที่ฟ้าลิขิต  แต่จงพิชิตความยากลำบากด้วยตัวเราเองครับ

ผมขอแสดงความคิดเห็นด้วยคน

ถ้าพวกเราได้ดูละครเกาหลี มูยุล ทางช่อง3 จะเห็นว่า มูยุลเป็นเด็กที่เกิดมาแล้วดวงชะตา จะต้องทำลายบ้านเมือง รวมทั้งพ่อตนเอง ซึ่งต้องฆ่าทิ้งเสีย แต่เมื่อพ่อไม่ได้ฆ่า ส่งไปเลี้ยงที่อื่นจนโตมา ก็กลับมาเป็นทหารให้พ่อ จนพ่อได้ทราบว่าเป็นบุตรชายของตนเอง และได้บอกว่าเป็นลูกของตน โดยบอกถึงดวงชะตาที่ฟ้าลิขิตมา แต่มูยุลก็ไม่ได้หวาดกลัวกับคำทำนาย กลับพยายามทำหน้าที่ที่รับผิดชอบจนสามารถเป็นกษัตริย์ในที่สุด และเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ด้วย ดูละครย้อนดูตัวเราเอง  

ต้องขอบคุณอาจารย์ครับที่ได้ยกตัวอย่าง(คือตัวอาจารย์เอง) ซึ่งผมว่าเป็นตัวอย่างที่ดีมาก คนหนึ่งครับบบ

มองโลกได้สองด้านครับ  อีกด้านหนึ่งก็คือ ถ้าหากเราเชื่อว่า เล็ท อิท บี หรือ เควส เซรา  ปล่อยให้มันเกิดไปตามกรรม  ก็เท่ากับเรายอมปล่อยให้ชีวิตของเราอยู่ใต้การกำหนดของคนอื่น  ของบางอย่างแม้มันมีทีท่าว่าจะ "ต้องเกิด"  แต่มัน "ไม่สมควรเกิด"  เราก็ควรที่จะต้องต้านไม่ให้มันเกิด  แม้ว่าต้านแล้วท้ายที่สุดมันก็ยังเกิด  แต่ก็ควรออกแรงต้านมันดูสักครั้ง  ยกตัวอย่างเช่น  หากผมยอมรับชะตาชีวิตว่า   ในเมื่อเราเรียนอะไรก็ไม่สำเร็จ  แถมยังตกอยู่ภายใต้ความเป็นทาสของกัญชายาเมา  เราก็ล่อยให้มันเป็นไปตามที่ทางที่ควรจะเป็นเถอะ  อย่าไปใฝ่ฝันที่จะกลับมาเป็นคนดีของสังคมเลย  มดปลวกอย่างเราไม่สามารถต้านทานฟ้าลิขิตได้หรอก       แต่เมื่อผมไม่ยอมแพ้และไม่ยอมเชื่อ  ผมจึงต่อต้านและพยายามดิ้นรนหนีชีวิตที่เป็นอยู่   จนทำให้ผมหลุดพ้นมาจากวงจรสั่วๆนั้นได้ในที่สุด   นี่พอจะกล่าวอ้างได้ว่า เป็นเพราะผมไม่ยอมให้ "อะไร" มันเกิดขึ้นกับชีวิตผม  นอกจากเป็นสิ่งที่ผมได้ "พยายามสร้าง" ให้มันเกิด ด้วยตนเองเท่านั้น................อย่าคิดมากนะครับ  เป็นเพียงตัวอย่างที่ผมยกมา   และเป็นการแลกเปลี่ยนความเห็นและมุมมองกันเท่านั้นครับ

ก็ถ้ามันอยู่เหนือความคาดหมายก็ต้องยอมรับตามที่มันเกิดล่ะครับ...พระพุธทเจ้าท่านสอนให้เดินทางสายกลาง