ยิ่งออกกฎมากขึ้น แต่ควบคุมหรือบังคับใช้ไม่ได้ มันเหมือนถ่มน้ำลายรดฟ้าครับ

แถวชานเมืองแค่ถนนราชพฤกษ์ ต้นๆตัดกับเพชรเกษม ออกทางเข้า เข้าทางออกกันเสรี มีป้ายห้ามแต่ไม่มีใครสนใจ เส้นทึบรู้จักรึเปล่าก็ไม่รู้? เราต่อแถวเค้าก็ปาดหน้าประจำ ไม่หลบก็จี้ตูดคุกคามอีก เฮ้อ!!!

สู้ไม่มีป้าย แต่มีเจ้าหน้าที่ จะดีกว่ามากเลย เห็นใจเจ้าหน้าที่ครับ รู้ว่ามีน้อย ไม่พอ แต่ถ้าใช้ภูมิปัญญาจะแก้ปัญหาได้มาก ของแบบนี้เป็นเรื่องของสติปัญญาล้วนๆ ไม่ใช่โชควาสนาหรือเส้นสายแต่อย่างใด

ข้อนี้ผมคงไม่เถียงเพราะว่าสังคมบ้านเรา เป็นสังคมอุปถัมพ์ครับ ถ้าพวกเดียวกันก็เห็นแล้วปล่อยและชาวบ้านก็เอามานินทาน ที จนท.คันนั้นทำไมไม่จับ ก็ว่ากันไป อย่างเช่น ขึ้นสะพานข้ามแยก หรือลงอุโมงค์ หรือจอดล้ำเส้น ก็ไม่มีกฏหมายข้อไหนที่ให้ จนท.ฝ่าฝืน นอกจากมีเหตุในการปฏิบัติหน้าที่เร่งด่วน 555 มันก็บอกเร่งด่วนอีก ส่วนรถหรูก็ไม่ใช่ทุกคันทีหลุดรอด ที่เป็นข่าวก็มากไม่ใช่หรือครับที่โดนจับ หรือออกต่างจังหวัดรถหรูผมก็เห็น ทล.เรียกชิดซ้าย ขับเร็ว  คนเรามองได้หลายมุมครับ ก็เหมือนเราใช้ถนนเส้นเดียวทุกวันและมีด่านตรวจ พอรถติดคนก็บ่นด่า พออีกวัน จนท.ด่านสามารถจับคนร้าย คดี...ได้ที่ด่าน ชาวบ้านก็ชม ว่าดีนะที่มีด่านไม่งั้นมันต้องหลุดรอดแน่ๆ ทุกเหตุการณ์มันเปลี่ยนแปลงตามอารมณ์จริงๆ   แต่ก็ยืนยันเหมือนเดิมปฏิบัตตามกฏครับ ใครจะอะไรก็ช่างเขาครับ เพราะสายตาหลายคู่จับจ้องเราอยู่ถึงใคนไม่ชมเชยเราก็สบายใจ

ที่สำคัญมันไม่เสมอภาค คือ บังคับใช้กฎหมายได้กับคนบางคนโดยเฉพาะคนธรรมดาๆ ส่วนพวกคนรวย คนมีฐานะทางสังคม คนมีสี อย่าหวังเลย ยกตัวอย่างง่ายๆพวกจอดรถข้างทางหน้าห้าง ใต้สถานีรถไฟฟ้า พวกรถเบ๊นซ์ บีเอ็ม รถหรู ตำรวจไม่กล้าล๊อคล้อหรอก หรือเจอด่านตรวจ ตำรวจก็จับแค่คนธรรมดาๆ ส่วนคนมีฐานะปล่อยไป ถึงแม้ยุดนี้จะมีทหารคุมก็เถอะ

ผมคิดว่า กฏหมายหลายฉบับที่มีมาถึงแม้นว่าจะออกมาบังคับใช้มากเท่าไหร่ถ้าหากผู้ใช้รถใช้ถนน ไม่ปฏิบัติหรือฝ่าฝืนก็ไม่มีประโยชน์หรอกครับ สิ่งแรกควรเริ่มที่ตัวเราก่อนดีที่สุด จะรอให้เจ้าหน้าที่มาไล่ตามจับก็คงไม่ต้องไปทำอะไรแล้วล่ะครับ ส่วนกฏหมายที่ออกมามันก็ดีอยู่แล้ว หรือทีล้าหลังบ้างก็มี ฉนั้นก็ต้องเริ่มที่ตัวเรานั่นแหละครับ