เมื่อเช้าชวนลูกชายคนเล็กไปเลนกอล์ฟที่สนามเมืองเอกวิสต้ามา  อากาศร้อนระดับที่เรียกว่า ร้อนรากเลือด เลยละครับ  เพราะผมไม่สบายมานานเลยไม่ได้ออกกำลัง  คิดว่าถ้าไม่ไปหาทางให้เหงื่อย้อยบ้าง  คงตายเร็ว  เลยชวนลูกไป  ปรกติวันพุธแบบนี้เป็นวันกีฬาของทหาร  สนามกอล์ฟของทหารอากาศ 2 สนาม  ของสนามบกหนึ่งสนามมักจะเต็ม  ทำให้ประชาชนหันไปเล่นสนามใกล้ๆกรุงเทพกันมาก  วันพุธคนจึงมากกว่าวันอื่นยกเว้นวันเสาร์อาทิตย์และวันหยุด  แต่วันนี้ผมกับลูกไปถึงสนามเวลาเกือบ 9 นาฬิกา  ปรากฎว่าก่อนหน้าผมเพิ่งจะมีแค่ 6 คน  ผมกับลูกไปเป็นคนที่ 7 และ 8 ของสนาม  เหมือนกับเหมาสนามเล่นยังไงก็ไม่รู้   สงสารแคดดี้และเด็กประจำซุ้มน้ำ  ถ้าสถานะการณ์ยังเป็นอย่างนี้คงตายกันบ้าง  เจ้าของสนามนั้นช่างเถอะ  เพราะส่วนใหญ่เป็นนักธุรกิจคงมีทางดิ้นรนกันไป  แต่คนหาเช้ากินค่ำแบบแคดดี้และเด็กประจำสนามคงลำบาก  แคดดี้ของผมบอกว่าใกล้เปิดเทอมต้องหาเงินซื้อเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ลูกที่ตัวโตขึ้น  สงสัยต้องกลับบ้านนอกไปขอเงินพ่อแม่มาบ้าง  ฟังแล้วน่าเศร้าใจครับ

วันนี้สงสัยอาจารย์เดชนั่งตากแอร์อยู่ในออฟฟิซแน่ๆ เลยครับ อิอิ... ข้างนอกร้อนหลายครับวันนี้...

ขอบพระคุณอาจารย์ฯ และพี ๆ ทุกคนค่ะ จะพยายามรักษากฏ รักษาเลนส์ และไม่ตกใจค่ะ...

วิศวกรสร้างทางของไทยนี่สุดยอดมาก  อุโมงค์เกือบทุกอุโมงค์ที่สร้างมา  หาตรงๆยากจริงๆ  อุโมงค์สามเหลี่ยมดินแดง  อุโมงค์เกษตร  อุโมงค์สามเหลี่ยมขอนแก่น  มีโค้งเล็กๆคอยหลอนทุกอุโมงค์  แถมไฟในอุโมงค์ก็น้อย  คนที่ขับรถมาจากนอกอุโมงค์มีแสงสว่างมาก  อยู่ๆวูบเข้าไปในพื้นที่มีแสงสว่างน้อย  ประสาทตามันก็วูบไปพักหนึ่งก่อนจะปรับตัวได้  คุณจึงเห็นรอยล้อรถปีนขอบอุโมงค์กันเรื่อยๆ   ใครที่จะขับรถลงอุโมงค์  ก็ลดความเร็วลงและเปิดไฟหน้ารอทันทีเลยนะครับ

แหะๆ อาจารย์ครับ

ผมเพิ่งมุดลงไปเมื่อวานนี้เองตอนค่ำๆ ครับ (เค้าเพิ่งเปิดใช้ไม่กี่วันนี่แหละครับ)

ก็สนุกดีนะครับอาจารย์ อิอิอิ

มีหลอนเล็กๆ ตรงที่ทางในอุโมงค์มันโค้งด้วยนี่แหละครับ

ผมใส่มาเต็มๆ ก็เลยมีใจหายเหมือนกัน เพราะขี่เจ้ามิตซูเฉินหลงยกสูงครับ.. กลัวมันร่อนเอาสีข้างไปเบียดผนังเหมือนกันครับ แหะๆ

ในบางกอกผมก็ยึกเลนอย่างเดียวจริงๆ นะครับอาจารย์ โดยเฉพาะเลนกลางครับ เพราะไม่คุ้นทาง

ตอนนี้มี GPS ใช้ เข้าบางกอกไม่กลัวหลงแระ แต่เทคโนโลยีก็สู้ความคุ้นเส้นทางไม่ได้อยู่ดีครับ

คำแนะนำจากท่านอื่นน่ะเชื่อได้  แต่อาจารย์ M ท่านอยู่ขอนแก่น  ดันมาแนะนำวิธีการขับรถในกรุงเทพ  เอาตัวให้รอดจากอุโมงค์ที่สามเหลี่ยมก่อนเถอะครับ ฮา...ฮา

พูดถึงพวกเห็นแก่ตัว เพิ่งเจอเมื่อวานเลยครับ ขับกลับบ้าน เราก็มาในเลนเราดี ๆ ๆ พี่ท่านมาจาก หลักสี่ แล้วเข้าวิ่ง hiway เข้ามาเบียดเราซะงั้น 

ผมอ่ะอยู่เต็มเลน  แล้วหัวผมก็พ้นเลนเบี่ยงไปแล้ว ไอเราก็ใจดี ขยับให้เข้ามานิดนึง พี่ท่านก็เบียดมันอยู่นั่นแหล่ะ พอเราไม่ให้ ไม่พอใจ ทำตัวกาก แซงมาปาดหน้าซะงั้น แสรด

 - พยามขับรถให้ตรงเส้นแบ่งผิวจราจร (ตรงเลน) -

ในกรุงเทพฯ ผมว่าเรื่องนี้สำคัญที่สุดครับ อย่ากลัวหรือตกใจ อย่าหลบออกเลนอื่นให้พวกเห็นแก่ตัว ถ้าเราถูกต้อง มิฉะนั้นคุณอาจจะเป็นฝ่ายผิดได้ครับถ้าไปเบียดหรือเฉี่ยวชนในเลนอื่นครับ

อื่นๆ ก็ค่อยๆ ฝึกไปครับ

ปฏิบัติตามกฎหมาย -ป้ายจราจร อย่างเคร่งครัด ตามที่คุณไปสอบและได้ใบอนุญาตขับขี่มา ถือว่าดีที่สุดแล้ว อ่านป้ายและสัญญานไฟจราจร ให้ได้ว่ามันหมายถึงอะไร - พยามขับรถให้ตรงเส้นแบ่งผิวจราจร (ตรงเลน) - มองทางที่รถจะไปให้มากที่สุดอย่างมั่นใจ แล้ว คุณก็จะชินไปเอง  อย่างลืมอบัติเหตุเป็นสิ่งที่ป้องกันได้....

ขับรถเป็นกับขับรถได้ ความหมายมันต่างกันครับ การจะขับรถให้เป็นต้องรู้กฏจราจร รู้จักมารยาทในการขับขี่ มีความระมัดระวัง ใช้สัญญาณไฟให้ถูกต้องเหมาะสม ที่สำคัญคุณต้องรู้จักรถของคุณให้ดีพอว่าจะใช้อะไร มันอยู่ตรงไหน วิธีใช้อยางถูกต้องทำอย่างไร ของพวกนี้ถ้าคุณทำได้เป็นเบื้องต้นก็อยู่รอดปลอดภัยบนท้องถนนในระดับหนึ่งแล้วครับ ที่เหลือต้องรอกรสั่งสมประสบการณ์ครับ

แนะนำว่า ขับรถให้หูตาไวเข้าไว้  คาดการณ์ล่วงหน้า  ว่าอะไรจะเกิดขึ้น  มีสมาธิ  ขับรถตามกฎ อย่ามักง่าย  ทำให้เป็นนิสัย  และสุดท้ายประสบการณ์จะทำให้ขับได้ดีเองครับ   ไม่มีใครทำได้ดีตั้งแต่เกิดครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ