ผมคนนึงละครับ ที่ชอบรถแบบ hatchback หรือ wagon มากกว่าแบบ sedan ถึงแม้ว่าจะมีครอบครัวและมีลูกแล้ว 

สิบห้าสิบหกปีที่แล้ว ผมเคยเขียนบทความเกี่ยวกับความนิยมใช้รถยนต์แบบสเตชันวากอนท้ายตัด ( ขออนุญาตที่จะไม่เรียกสี่ประตูหรือห้าประตูนะครับ เพราะมันผิดหลักการ เรื่องนี้ก็เพิ่งเขียนลงในกรุงเทพธุรกิจไปหมาดๆสักหนึ่งหรือสองเดือนที่ผ่านมานี้เอง  ฝาท้ายที่ยกขึ้นคือฝาท้าย ไม่ใช่ประตู ไม่อย่างนั้นรถยนต์ ฮุนได เวโลสเตอร์ จะเรียกว่ารถยนต์แบบสี่ประตูหรืออย่างไร )

                ในประเทศที่มีอากาศหนาวมากๆเช่นทางสแกนดิเนเวียหรือทางตอนเหนือของสหรัฐอเมริกา รถยนต์ท้ายตัดแบบตรวจการณืหรือสเตชั่นวากอนจะได้รับความนิยมมาก  เพราะผู้คนจะไปจับจ่ายซื้อของใช้  สัปดาห์ละหรือสองสัปดาห์ต่อครั้ง หรือบางคนเดือนละครั้งด้วยซ้ำ ครั้งละจำนวนมากๆ รถสเตชั่นสากอนมีพื้นที่ใส่ของได้มาก  หรือแม้แต่เมื่อซื้อน้อยๆ ก็ไม่ต้องมาทนหนาว  ยืนเปิดฝากระโปรงท้ายเอาของใส่รถ  แล้วเดินมาขึ้นรถอีก  แต่สามารถเปิดประตูหน้าแล้วเอาของโยนใส่ด้านท้ายไปได้เลย  ในเวลาที่ต้องการหยิบของลงจากรถก็เช่นกัน สามารถเปิดประตูเพียงครั้งเดียวลงจากรถพร้อมของได้เลย ในประเทศแถบนั้นเช่น สวีเดน รถสเตชั่นวากอนจึงมียอดจำหน่ายมากก่ารถแบบเก๋งซีดานมานานแล้วครับ  

                   รถแบบสเตชั่นวากอนทางแถบนั้นจึงถูกล้อเลียนว่าเป็นรถแม่บ้าน  แต่ที่แปลกก็คือรถยนต์ท้ายตัดแบบ แฮทล์แบค, นอทช์แบค และ ลิฟท์แบค ในประเทศไทย กลับมีกลุ่มคนอายุน้อยใช้มากกว่าคนอายุมาก เรื่องนี้ฝรั่งก็งงครับ

 ดีครับ