เมื่อวันเสาร์ที่ ๒๘ พ.ค.๕๔ เวลา ๐๙๐๐ ผมขับรถไปอ่างทองวิ่งวิภาวดีด้วยความเร็วประมาณ ๖๐ - ๙๐ ฝนไม่ตก อากาศดี รถโล่งพอประมาณ เพราะเป็นวันหยุด เห็นมีขบวนแลนรี่ของบีเอ็มหลายคันก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอขับไปถึงดอนเมืองมีอุบัติเหตุรถชนกันติดกันหลายคันก็ยังไม่คิดอะไรอีก แต่พอผมขับเลยฐานทัพอากาศมาผมเองต้องเบรคตัวโก่งแต่ก็ไม่ทันซะแล้วเพราะว่าคันหน้าเบรคแบบหยุดไม่เคลื่อนเลยผมเลยชนตูดเขาไปอย่างจังพังทันทีเพราะว่ารถคู่กรณีเป็นวีโก้พีรันเนอร์รถเราไปอยู่ใต้ท้องเขาเลยแต่ก็ไม่คิดอะไรมากเพราะคิดว่าเป็นอุบัติเหตุที่เราอาจจะประมาทแต่พอถามว่าเขาเบรคแบบหยุดเลยทำไม เขาบอกว่าบีเอ็มมันปาดตัดหน้าเขาเลยเบรคกระทันหันแทบจะชนห่างไม่ถึงฝ่ามือ วีโก้ไม่เป็นอะไรมากแค่กันชนหลังยุบ ท่อหัก และทำสีใต้ท้องนิดหน่อย แต่ว่ารถผม โตโยต้าโคโรน่าท้ายโด่งมุดใต้ท้องฝากระโปรงยู่ ด้านหน้ายุบถึงหม้อน้ำ เครื่องสตาร์ทไม่ติดเลย แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่บ้างในความมีน้ำใจของพี่คนขับวีโก้ คือรถผมมันขับไม่ได้ก็เลยให้เขาลากไปหาอู่ซ่อมทำเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเหมือนกัน ได้อู่สามชัยการาจ แล้วก็ต้องซ่อมรถให้เขาด้วย เขาก็โอเค ไม่ติดใจอะไร วันนี้ก็เลยต้องรอให้อู่ประเมินราคาซ่อมทำรถเราไม่รู้ว่าต้องโดนกี่หมื่น ถ้าพี่เขาไม่ลากผมคงต้องเสียค่าลากรถเป็นพันแต่เลย แถมเสียเชือกลากรถของพี่เขาไปอีกเส้นเพราะมันขาด ก็ยังคิดอยู่ว่าเราขับประมาทหรือว่าคนอื่นขับประมาทขาดความรับผิดชอบ แต่ก็ช่างมันไม่คิดอะไรมาก เลยเหมือนถูกกักบริเวณเลยเราไปไหนไม่ได้ไม่มีรถอีกประมาณ ๑ เดือน