หนักดีเน้อพี่  อุ้มไหวป่าวเนี่ย  ฮาาาา   ไว้วันหลังพา 2 หนุ่มไปเยี่ยม กำลังน่าฟัดทั้งคู่

ทุก สองชั่วโมง กินนม 4 ออนซ์  หนัก แปดโลครึ่งแล้ว

นอนดึกจังพี่ เลี้ยงตัวเล็กหรอครับ ?  ตื่นกี่รอบเนี่ยพี่  อิอิ

น้องเมา ไม่กลับข้บ เดี๋ยวรอสร่างก่อน ค่อยกลับ อ่าาาคับ  ตีรถกลับมานั่ง office ก่อนเนี่ย งิ

ไม่ได้ฟังแล้วครับ เพราะงานยุ่ง  แต่ขอตอบคุณผู้หญิงที่โทรมาถามผมว่า เป่นช่างหรือไง ตอบก่อนว่าใช่ครับ ผมเป็น Sale Engineer ระบบเครื่องยนต์ ระบบขับเคลื่อนและเกียร์ และระบบไฮดรอลิค ในเครื่องจกรกลหนัก และยุทธภัณฑ์ เป็นเจ้าของ เป็นช่าง เป็นคนบินไปหาของ  เดินเซียงกง ให้คำปรึกษา กับโรงโม่หิน และส่งอะไหล่ให้เหมืองแม่เมาะ ก็มีเท่านี้

แต่สิ่งที่ผมชอบทำที่สุด คือ การเป็นช่างข้างถนน หมายความว่า เดินทางไปไหนเห็น รถเสียข้างทาง แล้วเจ้าของรถมีท่าทางเป็นมิตร (ไม่ใช้ใช้เงินฟาดหัว คนพวกนี้ต้องปล่อยให้กินข้าวลิงสักคืน)  ลงไปดูให้ก็รู้สึกดีกลับบ้าน แต่ผมว่า คนขับสอบล้อ หัวลาก มีอัธยาสัย ใจคอดีกว่า คนขับรถเก่ง รถหรูเยอะ  สำหรับผมเอง คนขับหัวลาก สิบล้อเห็นรถผม ก็บีบแตรทักทายกันตลอด เพราะผมต้องตรวจงาน ให้ลูกค้า ยังรับจ๊อบยึดรถแมคโครที่หนีหนี้ เป็นอีกอาชีพนึง

ลองเปลี่ยนคลื่นไปฟังเพลงซักเพลง แล้วค่อยเปลี่ยนกลับมาฟังใหม่ อาจจะพอช่วยได้ครับ

เวลาที่ผมได้รับคำถามจากเพื่อนร่วมงาน , ลูกน้อง หรือใครๆก็ตาม แม้ว่าคำถามนั้นเป็นคำถามเดิมๆที่เคยมีคนอื่นถามผมมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ผมก็จะตอบด้วยความรู้สึกที่ดีทุกครั้งครับ เพราะเวลาที่ผมได้รับคำถามใดๆจากผู้ไม่รู้ แล้วได้ให้ความรู้กับคนผู้นั้นไป ผมรู้สึกเป็นสุขและภูมิใจในตัวเองมากเลยครับ และผมก็มีความเชื่อส่วนตัวว่า อาจาร์พัฒนเดชเองก็คงรู้สึกเช่นเดียวกันผมครับ แต่ในทางกลับกันถ้าเราเป็นผู้ฟังที่ต้องรับฟังคำถามเดิมๆอยู่เป็นประจำเราอาจจะรู้สึกหงุดหงิดหรือเบื่อได้ครับ ดังนั้นหากหลีกเลี่ยงการรับฟังไม่ได้ ผมแนะนำให้ท่านสร้างความรู้สึกให้เสมือนหนึ่งว่าท่านเป็นผู้ได้รับคำถามนั้นจากผู้ไม่รู้ และได้ให้ความรู้ที่เป็นวิทยาทานต่อเค้า ผมเชื่อว่าท่านจะรู้สึกดีขึ้นมากกับคำถามซ้ำซากนั้นๆครับ ด้วยความเคารพ

เอาน่าพี่เค้าไม่รู้เค้าเลยถาม ถ้าเค้ารู้เรื่องเค้าก็คงไม่ถามครับ ถือว่าช่วยเหลือกันไปครับ

ผมเข้าใจในความรู้สึกของพี่กิติพงษ์ กับ ผู้มีความรู้เกี่ยวกับทางเรื่องรถ ก่อนอื่นผมออกตัวก่อนนะครับว่าไม่ได้คิดจะโต้เถียงหรือขัดแย้งกับทุกทุกท่าน ไม่ว่าคุณกิตติพงษ์ คุณลูกบอล คุณNON คุณ.... คุณtoykrub ที่เป็นเจ้าประจำในการตอบคำถามในweb นี้ถือว่าเป็นคนที่ให้วิทยาทานแก่ คนไม่รู้เรื่องรถเลย รู้น้อย หรือรู้ครึ่งๆ กลางๆ ก็ตาม ผมชอบที่จะอ่านความคิดเห็นทุกท่านเลย แต่ขอร้องเถอะครับทุกทุกท่าน บางคนถามว่ารู้อะไรเกี่ยวกับรถบ้าง ก็ได้คำตอบว่า สตาร์ทรถ ออกตัวได้ ขับไม่ชน ขับปาดซ้ายป่ายขวาบ้าง ขับจี้ตูดชาวบ้านบ้าง สารพัดครับ คนพวกนี้น่าจะอยู่จำพวกอย่างคุณกิติพงษ์ว่า แต่อย่าลืมนะครับผมว่าทุกทุกท่านอย่างน้อยต้องเคยมีประสบการณ์พวกนี้มาบ้าง ไม่ใช่ทุกคนเกิดมาเก่งไปทุกเรื่องรู้ไปทุกเรื่อง อย่างน้อยก็ต้องเคยผ่านการขับรถที่ไม่รู้เรื่องอะไรมาก่อน อย่าเบื่อคำถามเหล่านี้เลยครับ ผมว่ามีคนที่พึ่งหัดขับรถใหม่เกิดขึ้นทุกวัน บางทีเขาอาจอยากจะถามคำถามที่น่าเบื่อซ้ำซากอย่างที่คนที่ฟังทุวันจนเบื่อ อาจจะเป็นประโยชน์แก่พวกเขาบ้าง ทางที่ดีควรแทรกคำสอนแบบอาจารย์ในการตอบคำถามทุครั้งดีกว่า จะเป็นบุญนะครับ ถ้าทุกคนเบื่อ ไม่มีใครอยากฟัง หรืออยากถาม รายการก็จะอยู่ไม่ได้นะครับ อย่าโกรธผมนาพี่กิติพงษ์ ผมชื่นชอบการตอบคำถามของพี่จริงๆ  

เย็นน่า คุณกิตติพงษ์ แต่แหะ ๆ ตูก็เบี่ยเหมียนกันแหละ ยิ่งเสียงเดิม คำถามเดิม เนี่ย เบี๊ย เบี่ย

หากคนถามคนเดิม ถามคำถามเดิม ๆ ซ้ำ ๆ กันแทบทุกวัน ก็น่าเบื่อ แต่ถ้าคนถามเป็นคนละคน ก็ต้องถือว่าเป็นวิทยาทาน ก็แล้วกันครับ บางทีผู้ให้คำแนะนำปัญหาเดียวกัน แต่ก็ตอบไม่เหมือนกัน ทำให้ผู้ถามไม่มั่นใจ แล้วก็นำไปถามคนใหม่ต่ออีก คำถามมันจึงซ้ำ.....(คนตอบบางทีถ้าต่างเวลากัน ยังตอบไม่เหมือนเดิมเลย)

แต่เรื่องของเรื่อง คือ คำถามมันเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ๆ กันแทบทุึกวันไงครับ  ถ้าคนฟังทุกวัน เค้าจะรู้เลยครับ

แล้วเขาจะมีที่ปรึกษาด้านต่างๆไว้ทำไมค่ะ ......เวลามีปัญหาก็ต้องปรึกษากันเพื่อให้พอมีความรู้บ้างกลัวถูกหลอก อ่ะค่ะ.....

คิดซะว่ามาปรึกษาก็แล้วกัน  อย่าเพิ่งเหนื่อยนะ

ร้อะไรเยอะ บางทีก็รำคาญครับ

เคยใช้ บี 11 ปี 83 รถออกมาไม่ถึงเดือน ขับเกินร้อยจะสะบัด

เอาไปเช็คที่ศูนย์ปทุมวัน ช่างก็ซ่อมไป ๆๆๆๆ ทุกครั้งที่เข้าไป

จนในที่สุดหมดประกันหนึ่งปี ช่างบอกว่า คาร์บิวเสีย ตัวละเจ็ดพัน

ผมก็บอกว่า คุณก็รู้ว่ามันเสียแต่แรก ไม่เปลี่ยนให้ล่ะ

มันบอกซ่อมได้ ผมต้องไปเดินหาคาร์บิวมือสองราคาแปดร้อยบาท ให้ช่างข้างถนนเปลี่ยนให้

เฮ้อ นี่แหละครับ คนขายรถเมีองไทย ไม่น่าสงสัยว่า สยองกลการทำไมจึงถูกนิสสันยึด

ผมว่านะ จะโทษคนใช้รถอย่างเดียวก็ไม่ถูกนัก เพราะว่ารถยนต์ส่วนใหญ่ไม่ต้องการการดูแลอะไรมากนัก เพียงแต่ว่าถึงเวลาก็เข้าศูนย์เช็คตามระยะ แต่อาการต่าง ๆ ที่มันเกิดขึ้นระหว่างการใช้งานมันนอกเหนือจากคู่มือที่บริษัทรถให้มากับรถนะครับ เจ้าของก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ครั้นจะเอารถไปอู่หรือศูนย์บริการเลยก็กลัวว่าจะโดนโขลกสับราคาทั้งที่บางทีมันไม่ได้เสียอะไรมาก อันนี้ก็ประเด็นหนึ่ง และอีกอย่างหนึ่งก็คือคนที่ซื้อรถมาใช้แทบทุกคนไม่ได้มีความรู้เรื่องเครื่องยนต์กลไกต่าง ๆ ของรถยนต์เลย และคู่มือก็ไม่ได้บอกว่าอาการต่าง ๆ เหล่านั้นเกิดขึ้นแล้วจะต้องทำอย่างไร อาการต่าง ๆ ส่วนใหญ่ไม่ได้อยู่ในคู่มือเลย ในคู่มือมีแต่อะไรก็ไม่รู้ไม่ค่อยมีประโยชน์กับคนใช้รถเท่าไร การที่เราต้องการคำปรึกษาและก็มีรายการที่ให้คำปรึกษาก็เป็นเรื่องที่ดี เพื่อที่เรานั้นจะต้องทำอย่างไรมันเป็นจิตวิทยาอย่างหนึ่งที่หากได้รับคำปรึกษาแล้วเรื่องเลวร้ายต่าง ๆ ก็จะคลี่คลายลงได้แล้วรู้สึกสบายใจ ทั้งที่รถเราก็ยังไม่ได้ซ่อมทำอะไร แต่เราเองกลับจะรู้สึกสบายใจ ลองสังเกตุดูว่าหากเราขับรถไปเสียระหว่างทางที่ไกล ๆ แล้วเราไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับรถเลย เราจะทำอย่างไร อันดับแรกเลยคือโทรศัพท์หาคนที่พอรู้เรื่องรถแล้วก็บอกอาการต่าง ๆ ให้เขาฟัง ซึ่งเป็นการระบายความไม่สบายใจของเราและเป็นการให้กำลังใจว่าไม่ต้องกลัวเรื่องเล็กน้อย เดี๋ยวขอความช่วยเหลือจากคนอื่นประเดี๋ยวก็ไปได้ต่อแล้ว และรถยี่ห้อเดียวกัน รุ่นเดียวกัน อาการต่าง ๆ ก็ไม่เหมือนกัน

คิดถึงพี่จัง  อย่าเครียด  

เห็นด้วยเลยครับ

บางทีก็หงุดหงิดเหมือนกัน ถ้าผมเป็นอาจารย์ แล้วเจอคำถามประเภทนี้ คงเล้งใส่แล้วครับ